ویم نوردوین از محقق دانشگاه هاروارد است که تخصص وی «رشد بلور» است. ساختن ذراتی در ابعاد میکرو و نانو –که برخی از آنها حتی از تار موی انسان نیز نازک‌ترند- که دارای کاربردهای بالقوه‌ای در اپتیک و مهندسی است.

تهیه ساختارهایی با استفاده از محلول‌های شیمیایی که خود به خود روی هم سوار شده و یا حالتی خودرو دارند، کار نسبتا ساده‌ای است: قنادان سالیان درازی است که برای ساخت آب‌نبات از آن بهره می‌برند. اما لم روش نوردوین، که تکمیل آن چندین سال طول کشید، این است که وی می‌تواند با تغییر دما، pH و محتوای دی‌اکسید کربن محلول‌های شیمیایی خود، شکل این ساختارها را در حین رشد کنترل کند.

این محقق و همکارانش برای آغاز کار خود گل، ساقه و گلدان را انتخاب کردند؛ چرا که آنها ساده‌ترین شکل‌هایی بودند که می‌توانستند ایجاد نمایند. نوردوین می‌گوید: «شما می‌توانید حین رخ دادن این فرایند با آن همراهی کنید.» تنها چیزی که نیاز دارید، یک بشر شامل مخلوط آب و نمک‌های باریوم و سیلیکات سدیم، صفحه‌ای مسطح برای قرار گرفتن درون بشر به عنوان سکوی رشد گل، و یک سرپوش است.